تئوری بازی چیست؟ – مدیر سبز

تئوری بازی چیست؟

نظریه بازی ها حوزه ای از اقتصاد رفتاری است که سعی در پیش بینی واکنش طرف های مختلف در یک موقعیت معین دارد. اقتصاددانان، تحلیلگران سیاسی و بازرگانان از سناریوهایی مانند معمای زندانی، بازی صدپا و بازی دیکتاتور برای پیش بینی محتمل ترین اقدامات مردم استفاده می کنند.

نظریه بازی یک ابزار تحقیقاتی علوم اجتماعی است که از مدل های ریاضی برای پیش بینی نتایج احتمالی یک سناریوی خاص استفاده می کند. دانشمندان سیاسی و فعالان تجاری معمولاً از آن برای پیش بینی نتایج احتمالی سناریوها در حوزه کاری خود استفاده می کنند. تئوری بازی طیفی از موقعیت های واقعی و استراتژیک را در قالب بازی های مختلف برای پیش بینی اقدامات احتمالی افراد یا سازمان ها شبیه سازی می کند. استراتژی اصلی این است که بازیکن انتخابی را انجام دهد که بیشترین سود را برای آنها دارد، اگرچه بهتر است با دیگران همکاری کند تا همه بازیکنان سودمندترین و برابرترین نتیجه را داشته باشند.

جان فون نویمان، ریاضیدان نظریه بازی، این نظریه را تدوین کرد و بر اساس چندین بازی دو نفره معادلات نوشت. فون نیومن به همراه اسکار مورگنسترن کتابی به نام تئوری بازی و رفتار اقتصادی در سال 1944 منتشر کردند که کتاب مرجع در این زمینه است. علاوه بر این، جان نش با معرفی معادله نش در توسعه استفاده از تئوری بازی ها نقش اساسی داشت. او به بازی هایی علاقه مند است که شامل تعاملات استراتژیک بین بازیکنان (دو یا چند نفر) می شود که در آن هیچ یک از بازیکنان پس از شنیدن انتخاب های تصمیم گیرندگان دیگر در تصمیم خود تجدید نظر نمی کنند.

کاربرد تئوری بازی ها در تجارت

اقتصاددانان می توانند از تئوری بازی در تجارت برای تحلیل یک سناریوی اقتصادی خاص و پیش بینی روند احتمالی اقدام شرکت ها یا بازیگران استفاده کنند. شرکت های خصوصی همچنین می توانند از آن برای تصمیم گیری های تجاری یا نظارت و تحلیل استراتژیک جنبه های مختلف رفتار رقبا استفاده کنند. معلمان همچنین می توانند از مدل های تئوری بازی ها استفاده کنند و دانش آموزان را با طیف وسیعی از استراتژی ها و راه حل های مورد استفاده در جهان آشنا کنند.

تئوری بازی می تواند به شرکت ها کمک کند تا در داخل یا خارج از سازمان، به ویژه در برابر رقبا، انتخاب های استراتژیک داشته باشند. در این نظریه موقعیت های مختلفی در قالب بازی های ساده ارائه شده و از سناریوهای فرضی برای شبیه سازی شرایط واقعی و پیش بینی رفتار بازیکنان استفاده می شود.

3 بازی تئوری بازی برای استفاده تجاری

نظریه بازی ها را می توان در علوم سیاسی به کار برد، اما معمولاً به عنوان ابزار طراحی استراتژی تجاری برای پیش بینی نتایج موقعیت های مختلف استفاده می شود. یک بازی استراتژی همیشه شامل بازیکنان، یک سناریو و تصمیمات استراتژیک است که همچنین ماتریسی از نتیجه / سود احتمالی هر تصمیم را ارائه می دهد. در زیر به چند نوع بازی تئوری بازی که در دنیای تجارت قابل استفاده هستند اشاره می کنیم.

1. رمز و راز زندانی

این بازی شامل دو بازیکن یا زندانی است که از هم جدا می شوند و از آنها خواسته می شود به جرمی که ممکن است با هم مرتکب شده اند اعتراف کنند. اگر هر دو اعتراف کنند، یکی اعتراف کند یا هیچ کدام اعتراف نکنند، نتایج متفاوت است. این بازی فرض می‌کند که بازیکنان رفتار استراتژیک را برای منافع شخصی انجام می‌دهند، بدون اینکه هیچ یک از آنها نتیجه مطلوبی نداشته باشند. در واقعیت، شما می توانید به دو رشد کسب و کار نگاه کنید که محصولات آنها با یکدیگر رقابت می کنند. اگر یک رشد کسب و کار روش قیمت گذاری خود را برای کسب مزیت رقابتی تغییر دهد، تجارت دیگر نیز باید تغییر کند و در واقع سود هر دو شرکت کاهش می یابد.

2. بازی Centipede

بازی هزارپاها شامل دو بازیکن است که تصمیم می گیرند مبلغی را در وسط شرط بندی کنند که هر بار که نوبت به بازی می رسد باید مبلغ را افزایش دهند. در این بازی بازیکنان باید به یکدیگر اعتماد داشته باشند و هر بار میزان سرمایه گذاری خود را افزایش دهند تا در پایان بازی هر کدام از آنها حداکثر مبلغ ممکن را به دست آورند. اگر بازیکنی قبل از پایان بازی کل مبلغ را برنده شود، هر بازیکن مبلغی کمتر از زمانی که همکاری کرده است برنده می شود. در تجارت، دو نهاد، که ممکن است دو تجارت رقیب باشند، باید به یکدیگر اعتماد کنند. استراتژی بهینه مستلزم آن است که آنها منافع شخصی خود را نادیده بگیرند تا در نهایت سود بیشتری برای هر دو طرف ایجاد کنند.

3. بازی دیکتاتور

بازی دیکتاتور شامل دو بازیکن است که مقداری پول را تقسیم می کنند. بازیکن اول باید مقداری پول را با بازیکن دوم تقسیم کند، اما بازیکن دوم نمی تواند در تصمیم گیری کلی نقشی داشته باشد. این یک وضعیت نامتقارن اطلاعاتی ایجاد می کند که در آن یک طرف اطلاعاتی دارد که طرف دیگر ندارد. اگر بازیکن دوم پیشنهاد بازیکن اول را برای تقسیم پول بپذیرد، هر دو سهم خود را از پول حفظ می کنند. با این حال، اگر آنها پیشنهاد را رد کنند، هیچکدام پولی دریافت نخواهند کرد. این سناریو نشان می دهد که چگونه شرکت های مختلف یا افراد مختلف که در یک شرکت با هم کار می کنند می توانند سودمندترین نتیجه را برای هر دو طرف به دست آورند.